Egyptalandsævintýrið heldur áfram.
Keyrðum á fjórhjólum 40 km á stað sem heitir “The heart of the dessert.” – Ég neitaði að fara frá Egyptalandi nema ég mundi fara í eyðimörkina. Það er staður sem fólk er búið að búa í mörg ár. Þau hafa gert allt sjálf, þau bjóða fólki á úlfalda og bjuggu til sinn eigin dýragarð, ásamt því að bjóða fólki sem kemur te. Þetta var ótrúlega heillandi staður. Ég fór á úlfaldan þrátt fyrir að hafa fengið endalaust samviskubit. Ótrúlega flott og góð dýr.
Fagur þessi.
Svart te as a gesture – ekki í fyrsta skiptið þarna úti.
Eitt af húsunum, svo flott.
Ennþá skaðbrenndur eftir daginn áður – dagurinn eftir var svakalegur. Allur bólginn í framan & náði ekki að opna almennilega augun. Algjört vesen.
Sisha.
Kom sjálfum mér furðulega á óvart þegar ég hitti þessar slöngur. Maðurinn lofaði mér að þær bitu aldrei og það gaf mér eitthvað öryggi til að snerta þær og setja þær á hausinn á mér.
Skrifa Innlegg