Handboltinn hefur tekið óvænta stefnu hjá mínum manni og nú lítur út fyrir að 12 (!) árin okkar í útlöndum séu að líða undir lok (í bili allavega). Alban okkar blómstar á Íslandi og næsta skref er að elta hennar drauma. Gunni ætlar sér að takast á við nýja áskorun í Garðabænum sem verður spennandi að fylgjast með, flott næsta skref í þessu bolta ævintýri.
Eina sem við vitum er að við, fjögurra manna fjölsksyldan sem hefur síðasta misserið búið í þremur löndum á Covid tíma, ætlum okkur að búa til heimili saman á næsta tímabili. Mér fannst ljóð sem ég gaf Gunna með í jólapakkann í desember passa svo vel við mína líðan í gær þegar þessar fréttir voru tilkynntar í fjölmiðlum. Þó þetta lúkki auðvitað sem algjör draumur, sem þetta er að vissu leiti, þá eru breytingar líka áskorun og ég viðurkenni alveg að tilfinningar mínar er blendnar.
Það skiptir ekki máli hvar ég er með þér, þú ert allur heimurinn minn hvort sem er.
Tara Tjörva.
Ég tek mér þessi orð til fyrirmyndar og með mér inní helgina. Annars ætla ég ekkert að hafa þetta neitt lengra, varð bara að koma einhverju smá frá mér á blogginu, sem ég hef oft litið á sem mína nútíma dagbók.
Eigið góða helgi!
xx,-EG-.
Skrifa Innlegg