Já, slæmar ákvarðanir eru ágætlega reglulegar hjá mér. Ég byrjaði daginn á að hugsa hvað janúar á eftir að vera f*kking þreytandi mánuður peningalega séð. Ég þyrfti að lifa á hafragrjónum, eplum, bönunum og harðfisknum sem ég tók með mér að heiman.
Ég hugsaði líka um þetta í hádeginu á meðan ég borðaði rúgbollur samstarfsfélaga míns (sem hann seinna skammaði mig fyrir, ég er poor, no regrets).
Ég hugsaði líka um þetta þegar ég var að skoða Nike Woven sneaks á netinu, þá bölvaði ég við sjálfan mig og horfði á yfirmanninn minn og bölvaði hann líka fyrir að eiga peningana. Þaðan hugsaði ég hvort ég ætti að nota fyrirtækjakortið – sem ég ákvað svo að gera ekki.
Ó jæja, ég labbaði úr vinnunni einsamall og ákvað að taka smá krók og rölta niðrí miðbæinn þar sem ég fann sjálfan mig standandi fyrir utan ACNE búðina. Ég fann hreinlega lyktina af fínum gæðavörum og það var eitthvað afl sem dró mig þar inn. Þetta sama afl lét mig taka upp peysu, aflið lét mig máta hana og aflið lét mig kaupa hana. Ég vil taka það sterklega fram að ég hef ekkert með þetta afl að gera, þetta var yfirnáttúrulegt sjáiði til.
Áður en ég vissi af var ég farinn úr búðinni með poka í höndinni ..
Þetta er pokinn ..
Rauðu jólaþreytu”komast í rútínu aftur”bugarnir algjörlega á sínum stað.
Og jú hver anskotinn, (fallega) peysan sem yfirnáttúrulega aflið fékk mig til að kaupa.
Prentið gjörsamlega viðeigandi, enda mjög rómó.
Ég þarf ekki að endurtaka mig aftur þegar ég skrifa að ég hafði ekket með þetta að gera.
Hafragrjón (því núðlur eru dýrar hérna), here I come!
Skrifa Innlegg