Ég var á leiðinni í klippingu, fattiði, laga enda, laga gula litinn, allt þetta. Þegar ég alltíeinu það var eins og það var rödd í hausnum á mér sem sagði “af með hárið” – dramatískt, klárlega. En samt heilagur sannleikur, þá var ekki aftur snúið. Í flest þau skipti sem hárið hefur fengið að fjúka það er þegar eitthvað stórt er að gerast hjá mér, og þá helst innra með mér. Ég gerði þetta síðast 31 desember, rétt fyrir kvöldmat, en árið var búið að vera ótrúlega erfitt. Svo til að sleppa smá takinu eða ganga inní nýtt ár með aðeins nýtt hár var eitthvað frekar þýðingarmikið fyrir mig.
Í þetta skiptið er ég að ganga í gegnum hellings breytingar en breytingar af hinu góða. Og að taka hárið af ótrúlegt en satt hjálpar mér að koma mér í gegnum komandi breytingar – let’s go!
Skrifa Innlegg