Ég rölti aðeins um miðbæinn í dag og kom við á þeim stöðum þar sem ég fæ venjulega hlýjar móttökur og ítalska rembingskossa smellt á báðar kinnar. Ég fékk mér djúsí karamellu gelato, naut sólarinnar og fallega umhverfisins og að lokum hitti ég vinkonu mína á torginu hjá hringleikahúsinu.
Semsagt, fullkomið mömmufrí.
Eftir að hafað setið á heitri gangstéttinni á Piazza Bra, spjallað við Denise um alvöru lífsins og sleikt ísinn upp til agna, gekk ég framhjá franska tískuhúsinu Louis Vuitton. Svo heppilega vildi til að þá mundi ég ákkúrat eftir að ég átti eftir að athuga eitt fyrir systur mínar og kíkti því inn ( Sara, fékkstu snappið ?). Það fyrsta sem ég sá eftir að hafa ýtt upp þungri glerhurðinni og stigið fæti inn á glansandi fínt marmaralagt gólfið var þessi trefill. Líf mitt stöðvaðist um stund og í sömu andrá kom himneskur englakór og söng eitthvað lag sem ég get ekki munað hvað var…
Með öðrum orðum; Ég verð að eignast þennan trefil!
Ég ætla aðeins að ræða málin við Emil þegar hann kemur heim í kvöld en við hljótum að geta komist að einhverju samkomulagi með þetta. Sem betur fer gerðu þeir ( Hellas Verona ) jafntefli á móti Torino áðan og því meiri líkur á að…. you know.. allt fari vel. Mér í hag semsagt.
.. og helst strax á morgun!
Skrifa Innlegg