Ítalía – Danmörk – Ísland – Króatía – Slóvenía – Ítalía
Nú er ég hætt þessu ferðalagi.. í bili. Eða þangað til um jólin :-)
Við Emanuel fórum óvænt til Zagreb í gær og horfðum á landsliðið spila. Sá stutti var sá hressasti á svæðinu og var meira en til í gefa fimmu og kless´ann – og þá sérstaklega eftir að pabbi hans kom inn á. Úrslitin eru auðvitað svekkjandi en það má samt gleðjast yfir því hversu langt strákarnir náðu og megum við öll vera stolt af þeim og þessum árangri.
Það hafa líklegast mörgum fundist ég klikkuð að mæta með Emanuel ( tveggja ára ) á völlinn en ég hef farið með hann á leiki hjá Hellas frá því hann var tveggja vikna, reifaðan utan um mig, innanundir kápunni. Emanuel veit því alveg hvernig á að “haga” sér á vellinum og er kominn með taktana frá Ítölunum á hreint og hvatti því strákana til dáða eins og við hin. Þessi skemmtilegi strákur með íslenska fánann vafinn um sig á myndinni hafði einmitt mjög gaman að þessum yngsta stuðningsmanni landsliðsins og var mikil stemning hjá þeim í gærkvöldi. Ef þið þekkið hann að þá megið þið endilega benda honum á myndina, hann bað mig um að setja hana á facebook en ég veit því miður ekki hvað hann heitir :-)
Ástæðan fyrir því að við fórum til Króatíu er þó ekki brjálæðislegur áhugi á fótbolta, heldur vegna þess að það var beint flug og svo stutt að keyra þaðan og hingað til Verona. Við erum því komin heim, heil á höldnu og nú tekur við rútína og hollur matur !
Skrifa Innlegg